మనసు ప్రయాణం

                 సూర్యచంద్రులు  ఒక ఇంటి కోడళ్ళు సూర్యకాంతం, చంద్రకాంతం. వరసకు తోడికోడళ్ళు కానీ, తోబొట్టువుల్లగా మెలిగేవారు.వీరు, మానాన్నగారికి మేనత్తలు. మాఇంట్లో పెద్ద వేడుక జరిగినప్పుడు మాత్రమే ఊరు నుంచి వచ్చేవారు. వచ్చినప్పుడు మాత్రం నాలుగు రోజులు వుండి వెళ్ళేవారు. వున్నన్ని రోజులు భలే సరదాగా వుండేవారు. నాకు ఊహ తెలిసేసరికి వాళ్ళకి యాభైఏళ్ళు పైనే వయసు వుంది. ఇంతకీ సూర్యచంద్రులు ఎక్కడ ఉండేవారో చెప్పలేదు కదా! వాళ్ళు మిలటరీ మాధవరంలో వుండేవారు.ఇద్దరూ భర్తలను కోల్పోయారు.అయినా, వాళ్ళ ధైర్యాన్ని,ఉత్సాహాన్ని కోల్పోలేదు. మాధవరం, మిలటరీకి వెళ్ళేవారికి ప్రాముఖ్యత పొందిన ఊరు మాత్రమే కాదు. దారాలతో అల్లికలకు కూడా చాలా ప్రసిద్ది.అక్కడ అల్లిన వస్తువులు విదేశాలకు ఎగుమతి అవుతాయి. దారంతో చిన్న చిన్న టేబుల్ క్లాత్స్ అల్లేవారు.అవి ఎంత పెద్దవైనా ఆల్లేవారు. ఆ ఊరిలో,చుట్టుపక్కల ఊళ్ళలకు  కొందరు గుత్తేదారులు ఇంటికి వచ్చి దారాలు ఇచ్చి, ఎలాంటి వస్తువులు అల్లాలని చూపించేవారు. ఇంటిలో ఖాళీ సమయాల్లో మహిళలు,యువతులు,కాలక్షేపానికి వృద్ధులు అందరూ అల్లేవార...

ఆగస్టు ఏడు (07/08). స్రవంతి....పేరు మాత్రమే ప్రవాహం కాదు మాట కూడా ప్రవాహమే.తన నవ్వు ఒక ప్రవాహం.తన ప్రేమ ఒక ప్రవాహం. ఎంతో చలాకీగా,సందడిగా అందరినీ ఆట పట్టిస్తూ, అందరూ తన స్నేహితులే,అందరూ తన వారే అనుకునే మంచి మనసున్న అమ్మాయి. ఇంటిలో దేవి అని పిలుస్తాం. ఎందుకంటే,మంగళవారం మూల నక్షత్రంలో పుట్టిందని. పూర్తి పేరు స్రవంతీదేవి. అమ్మ అప్పట్లో కొత్తగా చేస్తున్న కరెంట్ ఆపరేషన్ చేయించుకున్న మూడేళ్లకు, ఆపరేషన్ కుదరక, మూడో సంతానంగా మా దేవి పుట్టింది. మాఅమ్మమ్మకు, అమ్మ,పెద్దమ్మ సంతానం అంతే. మా పెద్దమ్మకు అయిదుగురు ,మేము ముగ్గురం.అందరిలో మా దేవి చిన్నది.అందరు తనని  గారంగా చూసుకునేవారు. పన్నెండేళ్ళు వచ్చినా చక్కగా ఎత్తుకుని తిప్పేవారు. మా అందరి కన్నా చిన్నది కావటం వల్ల  ఒక వయసు వరకు పొట్టిగానే వుండేది.నాన్నగారు పొట్టి అని పిలవకుండా "ట్టిపో "  అనేవారు.తరవాత అదే మా అందరికన్నా పొడుగు అయ్యింది.పేరుకే నేను అక్కను.నా చెల్లి మాత్రం నాకు అమ్మ. నేను ఎప్పుడూ తనకి నోట్లో ముద్ద కలిపి పెట్టిన గుర్తులేదు.అందుకేనేమో, చివరిసారి నేను చేసిన పాయసం తిని వెళ్ళింది. నన్ను చంటిపాప లాగ చూసుకునేది.నేను కాలేజీలో...

ఆ ( తరం) నాయకుడు నేను చాల దగ్గరగా చూసిన ఒక గొప్ప వ్యక్తి, మహానుభావుడు, నిస్వార్థ రాజకీయ నాయకుడు , M.P గా బాధ్యతలు చేపట్టి,సాధారణ జీవనం సాగిస్తున్న శ్రీ కమ్ముల బాలసుబ్బారావుగారు గురించి  పంచుకుంటున్నాను.అయన గురించి చెప్పాలంటే ముందువారి  ఇంటి గురించి చెప్పాలి. ఎం.పిగా చేసినా, ఒక మామూలు పెంకుటిల్లులోనే వుండేవారు.లోపలకి వెళ్తుంటేనే, కార్యకర్తలు చాలా నిశ్శబ్దంగా వేచి చూస్తూ వుండేవారు. గడప లోపలకు అడుగు పెడుతుంటే, ఆ గదిలో అంతా తెల్లని పరుపులు వేసి వుండేవి. అందరితో కలిసి అక్కడే కూర్చుని మాట్లాడేవారు. వారి ఇంటిలో తేనీరు ఇప్పటికీ నేను మరిచిపోలేను. ఎంతమంది వచ్చినా,ఎవరు వచ్చినా, అల్లం లేక నిమ్మ తేనీరు ఇచ్చేవారు. ఎంతో ప్రశాంతమైన వాతావరణం,ఎంతో స్వచ్ఛమైన మాటలు. ఎంపీ గా చేసినప్పుడు రెండు కోట్లు నిధులు కేంద్రం మంజూరు చేశారు.ఒక్క రూపాయి కూడా అవకతవలు కాకుండా, సక్రమంగా కేటాయించిన పని పూర్తి చేశారు. ఈ మాటలు మా నాన్నగారు మాటల్లో నేను విన్నవి. మా నాన్నగారు ఏ జిల్లాలో పని చేసినా, ఆ జిల్లా కలెక్టర్ కూడా నాన్నగారిని గౌరవించేవారు.అలాంటిది నాన్నగారు, బాలసుబ్బారావు గారిని ఎంతో గౌరవించేవారు. (ఎలా అంటే పెద్...

                          ఆత్మీయుడు కృష్ణ పల్లెటూరిలో పెరిగిన అబ్బాయి.డిగ్రీ వరకు పక్కన టౌన్లో చదువుకుని, పట్నంలో P.G.చేసి, ఒక సంస్థలో మంచి ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు. కృష్ణకు, ఒక అన్నయ్య, అక్క, తమ్ముడు,చెల్లి వున్నారు. నాన్న ప్రభుత్వ ఉద్యోగం,అమ్మ గృహిణి. అక్కా,అన్నయ్య, ప్రేమ వివాహాలు చేసుకున్నారు. కృష్ణ, పట్నంలో రూములో చెల్లి,తమ్ముడుతో కలిసి వుండేవాడు. కృష్ణ స్వతహాగా మృదు స్వభావి. కృష్ణ అందరిలో వుంటాడు,అందరికీ ఏ పనిలోనైనా సాయం చేస్తాడు. కృష్ణకు, కాంతు అని ఒక స్నేహితుడు వున్నాడు.కాంతు ఎప్పుడూ చెప్పేవాడు,మంచి సంబంధం చూసి మా కుసుమకు పెళ్ళి చెయ్యాలని,ఒకరోజు సంతోష్ అని కృష్ణ దూరపు చుట్టం మరియు సహాఉద్యోగి. ఇద్దరూ కలిసి కాంతు వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళారు.సంతోష్ని చూసి కాంతు , మా కుసుమను చేసుకుంటాడేమో అడుగు అని కృష్ణకు చెప్పాడు.కృష్ణకు కుసుమంటే ఇష్టం. కానీ, కృష్ణకు తెలుసు, కుసుమకు తాను సరిపోనని,తన ఇష్టాన్ని పక్కన పెట్టి, దగ్గర వుండి పెళ్ళి కుదిర్చి,పెళ్ళికి మాత్రం వెళ్ళలేకపోయాడు. తరవాతరెండు సంవత్సరాలకు కృష్ణ ,ఇంటిలో వాళ్ళు చూసిన సంబంధం చేసుకు...

22-04-21 గురువారం. నేటి సమాజం తప్పటడుగులు వేస్తూ,  తప్పుదారి పడుతుంది. ఆ అడుగులు సరిచేసే ఒక అమ్మ కావాలి. మంచి మార్గాన్ని, మంచితనాన్ని పెంచే అమ్మ కావాలి. మెరుగైన చదువుకు, మెళుకువలు నేర్పించే అమ్మ కావాలి. కథలతో నీతినిజాయితీ విలువలు బోధించే అమ్మ కావాలి. ఆప్యాయంగా గోరుముద్దలు తినిపించే అమ్మ కావాలి. అలిసిన మనసును, ఆవేదన చెందిన మనిషిని ఓదార్చే, మమతలు పంచే అమ్మ కావాలి.  సాయంత్రాలు సరదాగా కబుర్లు చెప్పే అమ్మ కావాలి. రాత్రి చదువుకు,పాలు అందించి, పలకరించే అమ్మ కావాలి. అల్లరి చేస్తే, ముద్దుగా మందలించే అమ్మ కావాలి. నిద్రపోతున్న పిల్లలను, తల నిమురుతూ,చేతిని,ముఖాన్ని తడిమి తడిమి చూసుకుంటూ మురిసిపోయే అమ్మ కావాలి.నూనె రాసి, నిటారుగా పాపిడి తీస్తూ, భవిష్యత్తు , పిల్లల నడక సాఫీగా, పాపిడిలాగా వుండాలని అశ పడుతూ తలదువ్వే అమ్మ కావాలి.నిదుర రాకపోతే, నిదుర పుచ్చే మంత్రం వేసే అమ్మ కావాలి. ఆటలో,పాటలో తోడుగా వుండే అమ్మ కావాలి. ఆకలి వేస్తే వున్న వాటితో ఆకలి తీర్చే అమ్మ కావాలి. దేశం గొప్పతనం, ఎందరో వీరుల త్యాగాలు గుర్తు చేసే అమ్మ కావాలి. తన కష్టంకన్నా, తనవారు తమ కుటుంబం కోసం కష్టపడిన గతాలను జ్ఞాపకంగా చెప్...

      అ'తను' - తను. అతను తను కొరని వరం. అతను తను పొందిన అదృష్టం. అతను తనకు చెరగని చిరునవ్వు. అతను తన ఆనందాన్ని చిరునామా. అతను తనకోసం ఎదురుచూడని స్వప్నం. అతను తనతో వుంటే కళ్ళముందే స్వర్గం. అతను తను అరమరిక లేని అనుబంధం. అతను తను ప్రయాణం జీవితకాలం.💞💞